Markante personen uit de parkeerwereld: Henk Steennis

In zijn loopbaan is Henk Steennis het grootste deel van zijn tijd (35 jaar) in de parkeerwereld actief geweest. Hij heeft in die tijd veel bijgedragen aan het verbeteren van het parkeerproduct voor de gebruiker. Op dit moment is Henk werkzaam als projectsecretaris/adviseur als lid van het aanbestedingsteam voor de Europese aanbesteding (en implementatie) van de parkeerdienstverlening Gemeente Amsterdam.

We spreken Henk over zijn loopbaan en over zijn visie op het parkeervak.

“Blijf altijd denken vanuit de gebruiker”.

Van de redactie Vexpansie  | Tekst: Jeroen Quee – Sweco / redactie Vexpansie en Sjoerd Stienstra – redactie Vexpansie

Henk, hoe ben je ooit in het parkeren terechtgekomen?

Ik ben begonnen in de accountancy en vanuit mijn toenmalige werkgever (wat nu heet) Mazars ben ik overgestapt naar hun klant Parking Europa Holding. Eerst in de functie van administrateur, later als adjunct-directeur. Daar was mijn eerste taak het automatiseren van de administratie en de invoering van een budgetteringssyteem. In die tijd waren vele parkeergarages donker en onveilig. Vooral inbraken in auto’s om radio’s te stelen waren schering en inslag. Er was weinig aandacht voor bijvoorbeeld goede verlichting, schoonmaak, bewegwijzering, laat staan enige vorm van huisstijl. De ESPA-award bestond nog niet, gelukkig nu wel!

Ik heb me onder andere sterk gemaakt om het parkeren in garages van ‘noodzakelijk kwaad’ naar een goed product om te vormen. Dat bereikten we door betere verlichting en schoonmaak en door het invoeren van cameratoezicht, beveiligers en speedgates. Na de wat moeilijk te onthouden naam Parking Europa Holding gewijzigd te hebben in Interparking Nederland (nog altijd de huidige naam) werd de portefeuille uitgebreid met vier parkeergarages in Groningen. Ook daar moest flink gerenoveerd worden om de garages aantrekkelijker te maken. Locatie is uiteraard nog altijd een van de belangrijkste factoren voor een succesvolle garage, maar klanten stelden toen al hogere eisen en waren terecht kwaad als voor de zoveelste keer was ingebroken.

Je activiteiten zijn niet tot parkeergarages beperkt gebleven?

Nee, want in 1995 stapte ik als niet-Amsterdammer van 010 naar 020 over én van garage- naar straatparkeren. Een flinke verandering, te meer omdat dit meteen een stad met veeleisende parkeerders en specifieke regelgeving betrof: Amsterdam. Mijn werkgever PCH (ParkeerCombinatie Holland, met destijds VolkerWessels en Beheerskantoor Scheveningen als aandeelhouders), bouwde onder het Mercatorplein een parkeergarage. Omdat, nu niet meer voor te stellen, in het westelijk deel van Amsterdam nog gratis geparkeerd kon worden op straat, moest ook daar betaald parkeren op straat worden ingevoerd om de exploitatie rond te kunnen krijgen. Door het stadsdeelbestuur werd voor een voor die tijd bijzondere constructie gekozen: PCH moest ook, naast het bouwen van de Mercatorpleingarage, het betaald parkeren op straat gaan uitvoeren. Maar er was niets op straat: geen medewerkers, geen software, geen kantoor. Met een flink team hardwerkende en bevlogen medewerkers hebben we toen, gelukkig op tijd, het betaald parkeren van de grond gekregen. Zoals eerder in Groningen heb ik altijd de parkeerder als klant beschouwd en me sterk gemaakt voor optimale dienstverlening. We konden leren van verbeterpunten, die ik onder andere in mijn gesprekken met de Gemeentelijke Ombudsman wijlen Nora Salomons, kreeg ‘aangereikt’. Dat uitte zich niet alleen in goede (afwijkende) bebording en automaten, maar bovenal in goede, vriendelijke en klantgerichte communicatie. Alleen al dat iemand teruggebeld werd viel positief op. Dat was in die tijd, en vooral in Amsterdam, nieuw.

Na uitbreidingen in het stadsdeel Bos en Lommer en later na een Europese aanbesteding in het stadsdeel Oud-Zuid, begon het tij in Amsterdam te keren en was er minder animo voor het geprivatiseerde parkeerbeheer. Dat had tot gevolg dat de gemeente weer voor een soort inbesteden koos, waarbij de PCH-stadsdelen teruggingen naar het inmiddels als overheids-BV opgerichte Cition.

Heb je jouw visie op het centraal stellen van de klant verder kunnen toepassen?

Jazeker, in 2012 was er weer een grote verandering in mijn loopbaan. Van het bedrijfsleven naar de overheid, van PCH naar Cition toen de contracten met PCH eindigden. omdat ik zag hoe bij de overheid anders gewerkt werd en met klanten werd omgegaan. Gelukkig kon ik bij Cition ook mijn energie kwijt in een project ‘rechtmatigheidscontrole parkeervergunningen’ met als gevolg dat de wachtlijsten flink terugliepen.

De laatste grote verandering kwam in 2015: van de opdrachtnemers- naar de opdrachtgeverskant in de functie van contractmanager in Amsterdam voor zowel de gemeentelijke ketenpartners als de na een aanbesteding aan een commercieel bedrijf gegunde opdracht voor de parkeerdienstverlening (handhaving, vergunningen en automaten). Dit was zowel voor de gemeente als de leverancier nieuw. In de implementatiefase moest dan ook af en toe wel wat gepionierd worden.

Bij nieuwe ontwikkelingen is het belangrijk dat deze voor de gebruiker eenvoudig en herkenbaar zijn. Toen betaald parkeren nog geen gemeengoed was moest de parkeerautomaat in het drukke straatbeeld goed te vinden zijn, zo kwam de ‘smurfenautomaat’ in Amsterdam in de straten met parkeerduurbeperking op straat. En ook bij de toepassing van apps bij (straat-)parkeren moet gebruiksvriendelijkheid voorop staan.

De ‘smurfenautomaat’

Vooral bij de uitvoerende kant van het parkeren zijn veel mogelijkheden voor verbeteringen voor de gebruiker. Met name de parkeerhandhaving in Amsterdam is vaak onderwerp van discussie geweest. In mijn optiek is het belangrijkst dat degenen die voor het parkeren moeten betalen dat ook daadwerkelijk doen. Dat is wel zo rechtvaardig. En dat bereik je door duidelijke inrichting op straat en goede informatievoorziening. En als het dan een keer misgaat, sta dan de klant naar behoren te woord.

De voortschrijdende techniek heeft hierbij veel verbeteringen mogelijk gemaakt. Kentekenparkeren, belparkeren en handhaving met scanauto’s zijn zowel voor de organisatie als voor de (goedwillende) parkeerder grote verbeteringen. Inmiddels wordt in Amsterdam 85% van de parkeerbelasting via parkeerapps betaald. Er rijden 16 – 18 scanauto’s rond in de stad, die volgens een slimme routegeleiding rijden.

Is het werk nu gedaan?

De periode als contractmanager was een leuke en interessante tijd, maar wel met het gevaar dat de balans werk-privé onder druk kwam te staan. De gevolgen van zo’n onbalans zetten je aan het denken over de toekomst. Naast het splitsen van mijn functie in contractmanagement voor de gemeentelijke ketenpartners en de parkeerdienstverlener, wilde ik meer tijd voor niet-werkactiviteiten. Daarom ben ik vanaf begin 2023 op eigen verzoek 50% parttime gaan werken, heb ik alle taken als contractmanager overgedragen aan mijn opvolger en ben in de functie van projectsecretaris/adviseur als lid van het aanbestedingsteam voor de Europese aanbesteding parkeerdienstverlening  aan de slag gegaan. Het nieuwe contract voor de komende acht jaar is in augustus 2023 getekend. Mijn, vooralsnog, laatste taak zal, samen met andere collega’s, de implementatie van het nieuwe contract zijn.

Ik vind het een goede zaak dat in de parkeerwereld wordt samengewerkt om het parkeerproduct te verbeteren. Zo kun je ook voorkomen dat het wiel steeds opnieuw wordt uitgevonden. Ik ben zelf actief geweest in commissies van de Vexpan. Ook vind ik het een heel goede zaak dat er nu een regulier G4 overleg is én dat er spontaan kennis wordt uitgewisseld.

Volgend jaar (2024) ben ik van plan te gaan stoppen met werken. Ik wil meer tijd hebben voor familie en vrienden. Voor reizen en hobby’s. Eén combinatie van beide is het rijden en reizen met treinen. Een andere soortgelijke combinatie is motorrijden, waar ik ook meer tijd voor hoop te krijgen. En of er daarnaast ook nog tijd is voor (vrijwilligers)werk zie ik wel.

Ik kan terugkijken op vele mooie ontwikkelingen in de parkeerbranche en het volwassen worden van het product parkeren. Vaak (te) hard gewerkt, maar meestal met mooie resultaten. En dat doet me altijd goed en daar krijg ik energie van. Verder heb ik in die jaren heel veel leuke en interessante mensen en collega’s ontmoet, goede dingen met elkaar kunnen doen en kunnen bijdragen aan de verbetering van het product parkeren. Daar ben ik niet alleen blij mee en trots op, maar bovenal dankbaar.

Zijn er nog zaken die je wil meegeven aan degenen die nu met de uitvoering van parkeren aan de slag zijn?

Zeker. In een wereld waarin we steeds meer 24/7 alles digitaal moeten afhandelen moeten we vooral de mensen niet vergeten die daar niet zo bedreven in zijn. We moeten ons kunnen inbeelden dat anderen minder snel iets kunnen begrijpen en minder digitaal vaardig zijn dan wijzelf. Sta hiervoor open en bied alternatieven.

Zorg daarnaast voor uniforme regelgeving voor het gebruik van de Gehandicapten Parkeer Kaart (GPK) binnen betaald parkeren en pak misbruik aan, waarbij de goeden niet onder de kwaden mogen lijden. Een app kan helpen, maar ook hier geldt weer: simpel houden en alternatief bieden.

En tenslotte: voer een kenteken- en voertuiggegevenscontrole in op de parkeerautomaten en binnen het aanmeldproces van belparkeren. Dit gaat zo vaak fout en levert onnodig veel bezwaren op die op grond van jurisprudentie gegrond verklaard moeten worden. Zonde van de tijd en het geld.

Foto: Een van de hobby’s van Henk is het rijden en reizen met treinen