Sjoerd Stienstra (zelfstandig adviseur, Stienstra Adviesbureau) geeft les in de module ‘Parkeerbeleid en visie op parkeren’.

‘Er wordt veel te weinig onderzoek gedaan, cijfers zijn daarom vaak verouderd of incompleet. En dan weet je als beleidsmaker niet goed hoe de parkeersituatie er nu voor staat. De rode draad in mijn lessen is dan ook hameren op het belang van onderzoek, of liever nog: monitoring. Door regelmatig de thermometer erin te steken weet je wat er speelt. Daarbij leer ik de studenten om te kijken naar het verhaal áchter de cijfers. Dit komt extra naar voren in deze tijd, waarin het nieuwe normaal regeert. Het oude normaal kun je even niet meten. En dat stelt bestuurders wel eens voor problemen als er besluiten genomen moeten worden over bijvoorbeeld bouwplannen.’

Roger Theunissen (Thema Mobiliteitsadvisering) is één van vaste docenten in de module ‘Marketing en communicatie’. Volgens Theunissen is het goed voor beleidsmakers om aandacht te hebben voor de menselijke factor van parkeren.

‘Technieken uit het vakgebied marketing bieden daarvoor goede instrumenten. Een voorbeeld is inzetten van flexibele parkeertarieven, een ochtend parkeren door de week kan een andere prijs hebben dan kort parkeren voor een snelle boodschap. Met deze prikkels heb je als beleidsmaker een stuurinstrument. In het licht van de coronacrisis zie ik dat mensen bewust omgaan met verplaatsingen. Reizen worden gecombineerd, er zijn kansen voor deelmobiliteit en ook niet verplaatsen is steeds vaker een optie. Dat heeft weer zijn weerslag op de parkeerdruk in woongebieden. Deze uitingen van menselijk gedrag zijn met marketingkennis te verklaren en te beïnvloeden.’

De financiële kant van het parkeervak komt aan bod in de lessen van Rob Ebbing (partner parkeeradviesbureau Spark).

‘Parkeren begint bij een duidelijke visie en een goed uitgewerkt beleid,” vindt Ebbing. Het beleid is er veelal op gericht om vraag en aanbod optimaal op elkaar af te stemmen. De afstemming met andere (beleids-)disciplines maakt dat er de ruimte voor parkeren, van auto en fiets, langs de openbare weg of op de stoep afneemt. Gelukkig slagen we er met elkaar in de leefbaarheid van de openbare ruimte, ondanks de alsmaar toenemende druk, op niveau te houden, soms zelfs te verbeteren. Deze ontwikkeling veroorzaakt wel een materieel en structureel effect op het financiële resultaat van de parkeerexploitatie. Parkeren in een gebouwde voorziening is nu eenmaal kostbaarder dan parkeren langs de openbare weg. Verschillende steden moeten dan ook rekening houden met een (toekomstige) forse investeringsopgave. Om deze opgave goed op te vangen is het van belang de parkeerexploitatie te monitoren en in een meerjarig perspectief te plaatsen. Een dergelijke aanpak stelt je als gemeente in staat ontwikkelingen op gang brengen en problemen vóór te zijn.’